28 yaşındayım ve sigarayı bırakalı 1 yıl oldu. Bu kararı planlı bir şekilde vermedim ani bir karar oldu ama şu anki hayatımı düşündüğümde, hayatımın en mantıklı kararlarından birini verdiğimi görüyorum. Bunun için çok mutluyum.
Şirkette birlikte çalıştığım arkadaşlarım her hafta Cuma akşamı için halı saha maçı yaparlar. Bir sonraki maç için beni de davet ettiler, seve seve kabul ettim. Futbol oynamayalı epey olmuştu ve açıkçası oynamayı da özlemiştim. Maç günü geldi, işten çıktık, hazırlandık ve halı sahanın yolunu tuttuk. Sıkı bir maç oldu ama aslında çok koşmadım, daha doğrusu koşamadım. Ne zaman atak yapsak, topu bana verseler biraz ilerledim ama nefesim tıkandı, daha fazla koşamadım ve ilerletemedim. Çok koşmamama rağmen maç bittiğinde benden kat kat hızlı koşan arkadaşlarım gayet normalken ben hala nefes nefeseydim. Çünkü arkadaş grubumuz arasında tek sigara için bendim.
Sigara içen herkes sigaranın zararlarını bilir ve bunu umursamaz. Geçiştirmek için de her zaman bir neden bulunur. Benim bahanemse gençliğimdi. Yaş ilerlesin bırakırım diye düşünüyordum. O gün anladım ki bu işin genci yaşlısı yok. Sigara genci de yaşlı yapar. O an karar verdim sigarayı bırakmaya. İlk birkaç gün çok zor geçti. Aileme, arkadaşlarıma sigarayı bırakacağımı söyledim ancak onları bile inandıramadım bu kararı aldığıma. Sigara içmeyeli 1 hafta olmuştu ki artık onlarda ciddiyetime inandı ve kararımı desteklemeye başladılar.
Ailem sigara krizlerimde yanımda oldu, arkadaşlarım her maça davet etti. Maçın olmadığı günler kendimi spora verdim. Kimi zaman yürüyüş yaptım, kimi zaman koştum. Spor sigarayı unutturuyordu bana ve kendimi çok daha iyi hissediyordum. Zamanla spor beni daha az yormaya başladı ve her geçen gün daha iyi hissettim. Şimdi ne maçlar gözümü korkutuyor ne de sigara tekrar başlama fikri aklıma geliyor.
Bırakmak isteyenlere tavsiyem, daha fazla ertelemeyin, ciddi bir karar alın ve bu karara çevrenizi inandırın. Onların desteği size çok iyi gelecek.